Hoop doet leven – inzichten door een zeker virus

Hoop doet leven – inzichten door een zeker virus

Het was 1994. Nelson Mandela werd verkozen tot president van Zuid-Afrika. Friends werd voor het eerst uitgezonden op tv. Rintje Ritsma schaatste een nieuw wereldrecord. The Shawshank Redemption kwam uit in de bioscoop. Ik werd geboren. Een jaar vol hoogtepunten. 

Nu is het 2020 en de hoogtepunten liggen niet bepaald voor het oprapen. Ook ik maakte onlangs een flinke smak naar beneden. Vanwege bedrijfseconomische problemen door de coronacrisis werd ik van de ene op de andere dag ontslagen. Het was helaas niet het soort ontslag waarbij ze je ‘met pijn in het hart helaas moeten laten gaan’. Sterker nog: al mijn getoonde inzet leek te verbleken door het feit dat ik nu een financiële last was die ze liever vandaag dan morgen kwijt waren. Ik kon vertrekken en wel meteen. Het voelde alsof de poten onder mijn stoel weggezaagd werden. Bovendien had ik sterk het idee dat op deze manier iemand op straat zetten tegen de wet ingaat. Je zult het haast vergeten, maar ook tijdens deze crisis blijven werknemers gewoon rechten hebben. Dus ik, als groentje in de juridische wereld, zocht een advocaat. Strontzenuwachtig belde ik de beste man op en binnen een paar dagen zorgde hij dat alles geregeld werd.

Los van de financiële problemen die me nu boven het hoofd hangen en het onrecht wat me is aangedaan, heeft de manier wáárop me het meest van mijn stuk gebracht. Ik heb nu ervaren hoe het is om als een hoop stront buiten op straat gesmeten te worden. Daar heb ik in eerste instantie heel hard om gejankt. Dat heeft me tegelijkertijd doen beseffen dat dit soort ervaringen je weerbaarder maken. Bovendien heeft dit wederom bevestigd dat voor mij warmte, oprechtheid en menselijkheid in een baan zó veel belangrijker zijn dan harde resultaten, aanzien en zakelijkheid. Dit inzicht pakt niemand me meer af en daar ben ik heel erg blij mee.   

Ook op andere fronten heeft deze coronaperiode mijn leven in een stroomversnelling gezet. Mijn vriend en ik hebben, net voordat handen schudden echt super 2019 werd, een nieuw thuis gevonden! Ik keek al helemaal uit naar de voorbereidingen: de aankomende maand zou ik à la Marie Kondo heerlijk gaan ontspullen en geordend aan het inpakproces beginnen, zodat het verhuizen een stressvrije, gezellige aangelegenheid zou worden. Daar stak Covid-19 een behoorlijk dikke stok voor. Toen er weer een persconferentie van onze premier op de planning stond en een bepaald familielid zéker wist dat de koning voor de tweede keer een speech zou geven op tv, werd ons de angst voor een lockdown te groot. In één dag hebben we ons hele hebben en houden ingepakt en oververhuisd. De lockdown bleef uit. De tweede speech van Willem-Alexander overigens ook.

Al met al is voor mij de corona crisis tekenend voor een nieuw begin. Een nieuw huis, op zoek naar een nieuwe baan en een bescheiden rugzakje met nieuwe lessen en ervaringen. Maar ook in de rest van de wereld staat er een hoop te gebeuren. Volgens sommigen slaan we na alle hectiek een nieuwe, gezondere en klimaatvriendelijkere weg in. Volgens anderen wordt het leven een stuk minder rooskleurig. Het enige wat we weten, is dat niemand weet wat er gaat gebeuren. En juist daarom denk ik dat er één ding is dat we echt moeten doen: hoop houden. Ook al lijkt een situatie uitzichtloos, durf het positieve eruit te halen en geloof erin dat het goed komt. We komen hier uit, wie weet wel beter dan dat we erin gingen. Mogelijkheden bestaan. Probeer ze te zien. Ik ben er in ieder geval klaar voor. Klaar om mijn eigen geschiedenis te schrijven.

“Hope is a good thing, maybe the best of things, and no good thing ever dies”

The Shawshank Redemption (1994)

Maaike Renalda (BSc Arbeids- en Organisatiepsychologie | MSc Business Administration) // Geboren in 1994 op de Nieuwendijk in Amsterdam 

Maaike schrijft eens in de twee weken over het avontuur na het studentenleven